สะพั่งสะท้านไมภพ
ก่อนเดินทางไปทำงานที่ภาคใต้ ผมหวังหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง เช่น ยศฐาบันดาศักด์เงินทองสิทธิต่างๆ แต่ทว่าเมื่อภรรยาผมได้ทักขึ้นมาว่า ไม่อยากให้ไปเพราะเป็นห่วง จึงต้องทำให้ผมคิด
ก่อนหน้าจะลงไปอยู่ยาวๆ ผมได้เจอกับพี่ทูน หรือ จานทูน อายุแก่กว่าผมราวห้าปี แกชอบตัดผมสกรีนเฮด ใส่แว่นสายตา และแข็งแรง ก็ยังไม่ได้คุยเท่าไหร่ในตอนก่อนลง แต่เมื่อลงไปได้นั่งรถไฟชั้นหนึ่งในห้องเดียวกัน และได้พูดคุยกันตลอดทาง เริ่มทำให้ผมรู้สึกว่าแกมีความรู้สูงส่ง
เมื่อได้ลงไปทำงานได้ไปเห็นผู้หมวดนายสิบทำงานและทานข้าว และนอนค้างในฐานของผู้หมวด ความรู้สึกแบบเดิมๆสมัยผู้บังคับหมวด ยามค่ำคืนที่เหล่าทหารเพลียจากการตรากตรำทำงานหน
870
0
0
หน้าส่วนตัว
