เฟรช
"เรมิ เรมิ ยายตัวเล็ก เมื่อไหร่จะออกมาซักทีหา.."
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงน้องชายสุดแสบของฉันเรียก
"รู้แล้วหน่า ทำไมต้องตะโกนด้วยหา"
"อ้าว ไหงมาว่ากันอย่างนี้หละ รู้งี้ปล่อยให้ตกรถไปเลยก็ดี"
"แล้วทำไมไม่ปล่อยให้ตกรถไปเลยหละ เชอะ"ฉันเดินบ่นออกมาหน้าบ้านที่ฉันอยู่มาตั้งแต่ตอนเด็กๆ ที่ที่ตอนนี้มันจะไม่ใช่บ้านของฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันกำลังไปอยู่เมืองที่ฉันไม่รู้จัก ไปอยู่โรงเรียนที่ไม่มีเพื่อนเลยซักคน ไปอยู่ในที่ที่ไม่มีเค้าคนนั้น เค้าคนที่ทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดเวลา แต่ถึงฉันจะอยู่มันก็คงไม่มีความหมายอะไรเพราะเค้าก็ได้ย้ายออกไปอยู่เมืองอื่นก่อนน่าที่เขาจะบอกเลิกกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะ
1075
0
0
หน้าส่วนตัว
