แก้วประเสริฐ
อทิสมานกาย ๔๗
น้...า...ๆๆจ๋..า...น้า...จ๊ะ เล่นซ่อนหากัน..หรือจ๊ะ หนูเล่น..ด้วยคนซิจ๊ะ
เสียงนั้นดังพร้อมกับสะกิดร่างพวกเลื่อยไม้และพวกขับรถที่แอบซ่อน
ตัวอยู่ใต้โคนไม้ใหญ่ หลังก้อนหินบ้างแอบมองยังลานที่ใช้ในการเลื่อย
ไม้แปรรูป กับพวกคุ้มครองพวกมันอยู่
ครั้นแลเห็นพวกที่ถือปืนบางคนวิ่งหนีเข้าเต๊นท์ไป บ้างที่ใจแข็งก็ยัง
แอบอยู่หลังโคนต้นไม้และก้อนหินใหญ่ ด้วยอยู่ระยะไกลๆกับเต๊นท์ที่
หลบซ่อนได้ ครั้นจะวิ่งหนีไปก็ขาสั่นแทบจะก้าวขาไม่ออกเลยด้วย
ความกลัวต่อเสียง บรรดาพวกมันต่างแลเห็นกันทุกๆคน
ต้นไม้อะไรมันโอนเอนไปๆมาๆสูงขึ้นเรื่อยๆซ้