รัติกาล
การที่เราคอยอะไรสักอย่างมันทำให้เราต้องทุกข์ใจ และเสียใจทุกครั้งที่ไม่ได้คำตอบจากใครสักคน คอยแล้ว คอยเล่า ก็มีเพียงเราคนเดียวที่ต้องทุกข์ พยายามติดต่อเค้าทุกวิธี แต่สุดท้ายก็มีแต่ความว่างเปล่าของหน้ากระดาษเมล์ เหนื่อยและท้อแท้มาก เราคงจะต้องตัดปัญหาสิ่งที่ทำให้เสียใจ เค้าไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเราเลย มีแต่คำแก้ตัวให้รอดพ้นปัญหาไปวันๆ เปลี่ยนไปมาก และต่อแต่นี้เราก็จะทำให้เค้าเจ็บบ้าง ให้รู้จักการรอคอยสักบ้าง ทำไมต้องมาเสียใจกับคนๆเดียวที่ไม่เคยจะสนใจเราเลย ในชีวิตเค้าก็มีแต่งานและงานเท่านั้น มันเป็นข้ออ้างไปชะแล้ว เพราะตอนนี้เรารู้แล้วว่าเค้าไม่ได้ให้ความสำคัญกันเรา สิ่งที่เราอยากได้มันไม่ใช่