Derrida
นิทานในความทรงจำเรื่องนี้
เกิดจากจินตนาการ...
จะโลดแล่น ลึกซึ้ง ตราติดใจเพียงใด
ก็อยู่ที่ว่า... "ผู้อ่าน" เชื่อหมดใจ ว่า... "ผู้เขียน" ได้ "ตาย" ลงแล้ว เท่านั้น
อยากให้เส้นทางนี้...
ที่เราเดินมา ได้พบ ได้เจอ และได้... รู้จัก
ขอให้ เส้นทางนี้ เป็นเพียงการ... ผ่านพบ ไม่ผูกพัน...
บุตรธิดาแห่งดวงดาว... จะอยู่ในความทรงจำเสมอ
จะไม่มี "อะไร" มาแทนที่ ทดแทน หรือแม้เทียบเคียง
แม้สิ่งนั้น... ไม่มีอยู่ แต่สิ่งนี้... กลับยังคง
เจ้าของ "แน่ใจ" เสมอ...
แม้คนรับ ไม่เคยเชื่อ แต่นั่นคงไม่สำคัญ อีกต่อไป...
ในเมื่อ ตระหนักแล้วว่า...
คำถาม สำคัญ กว่าคำตอบ
การให้ สำคัญ กว่าการร
2768
0
0
หน้าส่วนตัว
