น.นิรัติศัย
คืนหนึ่งเดือนกุมภาฯ
เสียงปลายสายดังเบา เบาจนผมต้องถามกลับไปว่ามันคืออะไร ซ้ำไปซ้ำมา แต่...
คำตอบมันคือความว่างเปล่า และแล้วความเหงาและโดดเดียวกลับเข้ามาอีกครั้งหลังจากที่ผมได้ไล่มันออกไปจากชีวิตเมื่อ 3 เดือนก่อน แต่...
เดือนนี้มันกลับมา มาพร้อมความช้ำบนความว่างเปล่าที่ผมมองไม่ค่อยจะเห็นนัก สายตาผมคงบอด บอดหลังจากเจอเธอคนนั้น คนที่เข้ามาเยียวยาและแก้ไขส่วนที่ผมทำหายไปเมื่ออดีตที่ผ่านมาอย่างดีเยี่ยม มันดีเลิศเสียจนไม่คิดว่าคืนนี้จะเป็นคืนแห่งความเจ็บทั้งๆ ที่ มันน่าจะเป็นคืนแห่งความรักอันหวานฉ่ำด้วยกรุ่นและอายที่แผ่ซ่านทั่วอณูผิวหนัง แต่ความร้อนบดบังจนทำให้เขื่อนที่กักเก็บน้ำมาชั่วนาตา
1
0
0
หน้าส่วนตัว
