กระต่ายใต้เงาจันทร์
ที่ราบเวิ้งว้าง เมื่อก่อนมันเคยเขียวชอุ่ม ยอดต้นกล้าปลิวไสวเหมือนหยอกล้อกับสายลมและแสงแดด อยู่เป็นนิจ น้ำและดินที่เคยอุดมสมบูรณ์ แต่ตอนนี้กับหมดไปเหมือนหัวใจมนุษย์
เมื่อผ่านมาสี่เดือนก่อน เพื่อนๆยังอยู่กันครบ แต่เพราะต้องการอิสรภาพมากเกินไป จึงต้องจากไปอย่างน่าเศร้าใจเช่นนี้
แต่นั่นน่าจะเป็นข้อแก้ตัวตะหาก
ชีวิตของพวกเราน่าจะดีกว่านี้น่ะ ไอ้เผือก รำพึง ขณะยืนพักแดดใต้ร่มไม้บนคันนา สายตามันทอดยาวไกล ออกไปสู่ผืนนาโล่งกว้างที่มีริ้วรอยตีนกา เหมือนใบหน้าของมัน
มึงหมายความว่าอะไร ผมถาม
อิสรภ