โคลอน
๒ ตุลาคม ๒๕๕๔ ปีเถาะ
ถ้าความคิดถึงมีขา ฉันจะสะกัดมันให้ล้มแล้วลากกลับบ้านโดยละม่อม
ก่อนที่จะเดินทางไปไหนต่อไหน ทั้งที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของก่อน
ตลกไหมล่ะ...เราห้ามความรู้สึกไม่ได้เลย ดื้อหาตัวจับยากออกปานนั้น
แล้วเจ้าความคิดถึงนี่มีหน้าตาเปล่านะ...
ถ้ามี...มันจะกำลังยิ้มหรือกำลังร้องไห้อยู่น๊อ...
ถ้าเจอตัวล่ะก็ ฉันจะจับมาสั่งสอนซะให้เข็ด โทษฐานที่ไม่รักษาฟอร์มเอาซะเล๊ย...
คิดถึงแค่เพียงในใจไม่เป็นหรือไงนะเจ้าน่ะ อย่าใช้ความรู้สึกฟุ่มเฟือยนักสิ
เหมือนประโยคที่เคยได้ยินมานมนานว่า "คิดถึงน้อยๆแต่คิดถึงนานๆ"จะดีกว่า
(ได้แต่บ่นกระปอดกระแปดกับตัวเอง เ
6291
7
0
หน้าส่วนตัว
