เด็กอยากศิลป์
ชีวิตมีการเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลา แต่ไฉนจะรู้บ้างว่า "การอยู่เฉยก็เป็นการใช้ชีวิตอย่างหนึ่ง" และด้วยการอยู่เฉยๆไม่รู้จะทำอะไร เจอใคร คิดอะไร ก็ทำให้ความเหงาเข้ามาย่างกรายที่หัวใจฉันอีกครั้ง
ปิ๊บ สมองซีกซ้ายสั่งให้ฉันทำความเข้าใจกับสิ่งรอบตัวคำนวนความเป็นไปได้ที่เหตุการณ์ใดจะเกิดขึ้นได้บ้าง ..ตุ๊ดๆ... สมองซีกขวา ส่งสัญญาณเตื่อนว่านี่ช่วยสนใจเราหน่อยเถอะนะ เราเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เธอมีจินตนาการ และสร้างสรรค์ผลงานอันไม่รู้จบ
มันคงเป็นกระแสไฟฟ้าที่กำลังเดินอยู่ในเซลล์สมองอันเล็กน้อยของฉัน ปลุกให้ฉันตื่นมาพบตัวเองอยู่ในห้องอันแสนรัก สีชมพูดูแล้ววุ่นวายหัวจิตยังไงชอบกล เฮ้อ ฉันถอนหายใจ