แน่ทีเดียวขณะนั้นผมคิดเพียงว่า หากพ่อมีเวลาพาผมไปเที่ยวที่สวนสนุก บ้างคงดี จะมีสักนาทีมั้ยที่ผมจะแนบใบหูของผมกลางอกพ่อ มีมั้ยที่จะรู้สึกปลอดภัยเหมือนอย่างความรู้สึก ที่เพื่อน ... เพื่อนคนเดียวของผมเล่าให้ฟัง ในวิมานแห่งความฝันคงมีเพียงเสียงหัวใจที่เรียกร้องให้พ่อหันมา วาจาจากปากนั้นมิได้เคยเอื้อนเอ่ยออกมาแม้สักครั้ง ที่สวนสนุกที่โรงเรียนมันเป็นเสี้ยวหนึ่งของความฝันของผม จริงมันยิ่งใหญ่มากหากแต่ไม่มีพ่อเคียงกาย ภาพงดงามของพ่อที่เข้ามากอดผมดูเลือนหายไปจากใจทีละน้อย เป็นคนอื่นที่เขามีพ่อมารับ แต่กลับเป็นผมที่อยู่กับความว่างเปล่า ชีวิตครึ่งแรกของผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ
พ่อเติบโตทางธุรกิจ
1189
2
0
หน้าส่วนตัว
