.......โชเฟอร์หยุดอาการสะท้านโลกันตร์ไว้เพียงแค่นั้น
เบารถลงมาหน่อย..
.......และ ราวปาฎิหาริย์ ที่ทำให้ฉัน สั่งเขาอย่างเฉียบขาดนั้น
ในชั่วไม่ถึง สามสี่นาที ภาพหนึ่งก็ปรากฎเบื้องหน้า
...สะพานขาด
สะพาน ชำรุด วิ่งได้แค่ครึ่งสะพานก็ปรากฎขึ้นในสายตา
........ฉันอาจจะไม่ได้ กลับมาบรรยายรายการนี้ก็ได้
หากไม่ได้ สั่งแขวะอย่างเฉียบขาดให้พ่อดอนฮวน
ผู้นั้นชะลอความเร็วลง ( ยังหมั่นไส้ไม่หาย ฮึ่ม )
ป่านนี้ คงนอน ขาพาดห้อยระโยงระยาง อยู่ในห้องไอซียู
หรือหมดสภาพในห้องดับจิต ด้วยพ่อเจ้าประคุณ ผู้ควบ
รถตู้ ยามดึกบนเขา ด้วยความเร็ว กว่า 120 -130 เผ่นโผน
โจนทะยาน เบรคตัวโก่งกับ สะพานที่เหลือครึ่
18
0
0
หน้าส่วนตัว
