ความสวยงามบางครั้งก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม แต่เพราะอะไรเรามักจะมองข้ามไปโดยไม่รู้ตัว
หลังอาหารเที่ยงเรากลับขึ้นมาอยู่ที่กระบะหลังรถพร้อมกับสัมภาระอีกครั้ง สภาพเส้นหลังขาลงอาจดูเหมือนง่าย แต่ฝนที่ตกหนักเมื่อคืนกลับเพิ่มความยากลำบากในการเดินทางมากยิ่งขึ้น เส้นทางที่ว่าเละอยู่แล้วตอนขามาก็กลายเป็นเละมากถึงมากที่สุด
ล่ำลากับหัวหน้าเขตฯแล้วกระบะคันเดิมก็พาเรามุ่งหน้ากลับสู่ตัวเมืองเลย ผมมองย้อนกลับขึ้นไปบนภูหลวงในยามนี้เห็นเพียงสีเขียวเข้มของผืนป่าเบื้องล่าง ส่วนยอดภูนั้นปกคลุมด้วยเมฆฝนหนาทึบจนมองไม่เห็น
ผมมั่นใจว่าเมฆฝนลูกนี้อาจจะหอบความชุ่มชื้นมามอบให้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ผืนป่าจะพบกับสายลม
90
0
0
หน้าส่วนตัว
