เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

เรื่องของพรหมลิขิต04

ตอนนั้นเราเองก็ยังไม่แน่ใจนักหรอกว่าเรารู้สึกยังไง
แต่ที่เรามั่นใจก็แค่ เค้าไม่ได้รักเราเท่านั้นเอง
ไม่ใช่คนแบบที่เค้าชอบ
ไม่ได้ครึ่งของผู้หญิงคนนั้น
คนที่เป็นแม่ศรีเรือน	
น่ารัก เรียบร้อย นิสัยดีมาก

เราเองก็เคยโทรไปคุยกับคนนั้น 
ซึ่งการคุยกันนั้น ก็ทำให้เรารู้ว่า
สิ่งที่เค้าเล่าให้เราฟังนั้น ไม่ได้ผิดไปเลย
เธอคนนั้น น่ารักและนิสัยดี
แตกต่างกับเราโดยสิ้นเชิง
เราทั้งห้าว น่ารักก็ไม่น่ารัก
ไม่เป็นแม่บ้านแม่ศรีเรือน
เราเลยยิ่งมั่นใจว่า เค้าไม่คิดจะรักเราแน่นอน

เออ..ใช่เราลืมบอกไปว่า 
เวลาที่คุยกัน เราจะเรียกเค้าว่า “ลาลา”
และแทนตัวเองว่า “เด็กน้อย”
ถามว่าทำไมหน่ะเหรอ
นั่นสิ.				
 814    0    0