ฉันเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์ของวัฒน์ .. มาตามซอยอันจอแจ .. มากด้วยผู้คน .. และรถรา .. หลายคนเหลียวหลังหันมอง .. ..ผู้หญิงเดินร้องไห้ .. ฉันเดินมาไกลเพียงไรไม่รู้ .. จนถึงป้ายรถเมล์ .. รถเมล์มาจอด .. สายอะไร .. ไม่รู้เหมือนกัน .. ฉันก้าวขึ้นรถ .. รถโดยสารปรับอากาศ .. น้ำตายังคงไม่หยุดไหล .. ฉันปล่อยมัน .. ไม่สนผู้คน .. นั่งระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ..วันนี้ ..
43
0
0
หน้าส่วนตัว
