ปราณรู้สึกกลัวน้ำทะเล ...
ทะเลยิ่งใกล้ ยิ่งน่ากลัว เล่นน้ำทะเลแม้จะสนุกและเป็นอิสระ แต่ในใจลึกๆ ก็ยังมีความกลัวความเวิ้งว้างและความลึกล้ำของผืนน้ำไม่เคยจางหายไปสักที
ไม่ว่าจะเป็นน้ำที่ไหนก็ตาม ...
แม้กระทั่งเมืองกาญจน์ ที่ปราณเลยลงเล่นน้ำกับเพื่อนๆ และเช่าแพทำส้มตำกินกันเอง ปราณยังต้องเกาะห่วงยางไว้กับตัวให้รู้สึกว่าปลอดภัยและไม่ยอมไปไกลจากแพเลยแม้สักเพียงเมตร
เป็นอาการกลัวน้ำที่ไม่หายสักที ...
เหมือนๆ กับการได้แต่เดินเลียบหาด แล้วมองคนอื่นๆ ลงเล่นน้ำกันอย่างรู้สึกเสรี มีความสุข ปราณก็เคยมีความสุขเสรีกับการลงน้ำที่เวิ้งว้างตรงนั้นเหมือนกัน เป็นจินตนาการที่หลุดพ้นจากโลกความเป็นจริงบน
18
0
0
หน้าส่วนตัว
