7 สิงหาคม 2546 6.00 น. เธอจากฉันไปจริงๆแล้วสิ เครื่องบินกำลังพาเธอไปสู่อีกแผ่นดินนึงและมีหมาสมุทรกั้นกลางระหว่างฉันกับเธอ ฉันตื่นตอนเครื่องบินกำลังพาเธอไปจากฉันพอดี คนแรกที่ฉันคิดถึงคือ เธอ เธอไปแล้ว เธอจากฉันไปไกลแสนไกล เธอทิ้งไว้เพียงความทรงจำอันเดียวดายให้กับฉัน ฉันไม่รู้ว่าฉันกับเธอจะได้เจอกันทาง msn มั้ยเพราะเวลาของเราห่างกันถึง 13 ชั่งโมง เวลาของเธอเที่ยงวันของฉันตีหนึ่ง เราแทบจะไม่มีโอกาสเจอกันเลย ทำไมฉันช่างโชคร้ายอย่างนี้นะ เธอจะรู้มั้ยว่ายังมีใครคอยภาวนาให้เธอพบกับสิ่งดีๆ มีความสุขและหลับฝันดีในทุกๆคืน