ผมเขียนร้อยกรองไว้บทหนึ่ง ชื่อ เพราะมีพ่อ
ในนามบรรลุพร นามโนรินทร์ และพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ฉบับปีใหม่ 2547 ไปแล้ว
ความว่า
ใครบ้าง เกิดจากตอจากกอไผ่
มิได้เกิดขึ้นมาในอ้อมอกพ่อ
ใครบ้างอาจ เอ่ยวจีว่าดีพอ
โดยไร้พ่ออบรมบ่มจรรยา
ถึงไม่เด่นไม่ดังหรือมั่งมี
แต่มั่งคั่งความดีก็มีค่า
ตรงที่ใจเปี่ยมสุขทุกเวลา
เลี้ยงชีวิตโสภาบ่สามานย์
น้อยก็หนึ่งน้ำใสในโอ่งโอ
ได้ดื่มกินเติบโตเตือนโหลนหลาน
ทะเลใหญ่หากเค็มเหลือมีเกลือบาน
กระหายเหลือก็เกินการเอาดื่มกิน
เพราะมีพ่อจึงได้ต่อภูมิปัญญา
จนเติบกล้ามีหัวใจให้ท้องถิ่น
ฉลาดชาญจึงหาญเอื้อ
806
3
0
หน้าส่วนตัว
