แย่จัง ฉันไม่รู้ว่าฉันผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
จำได้แต่ว่า มานั่งพักเหนื่อยที่ศาลาริมหน้าผา
เส้นทางนี้ค่อนข้างเปลี่ยว นี่ก็ยังไม่เจอ แมวซักตัว ..
ด้วยความที่เหนื่อย บวกกับลมพัดตึงพอเหมาะ
กะว่าจะหลับตาสักวูบ ปรากฏว่าวูบนานไปหน่อย
ตอนนี้น่าจะบ่ายสอง อาหารเที่ยงยังไม่ตกถึงกระเพาะเลย
ทานข้าวบ้างนะครับ เสียงจากโทรศัพท์.. สั่งนักสั่งหนา
อยากทานเหมือนกันนะ
กระเพราะปลาหมึกราดข้าว + ไข่ดาว + กุนเชียงอีกสักเส้น
ก็ได้แต่คิด เพราะที่ถือติดมือมา พอแกะห่อแล้ว มันเป็นแค่ขนมปังไส้เผือก
เถอะน่า
พอประทังชีวิต เดี๋ยวค่อยไปหาอะไรยาไส้ ที่หาดถ้ำพัง แถวนั้น ฉันไม่อดแน่
ฉันไปถึงถ้ำพังปร
55
0
0
หน้าส่วนตัว
