..สีน้ำฟ้า..
ต่อจากตอนที่แล้วค่ะ ซึ่งมันสั้นไปหน่อยก็เลยเขียนเสริมบทที่ 1 อีก
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story6026.html
ครามเดินตามเจ้าซีไปแบบว่าไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่ แต่ท่าทางเธอก็จรดจ่อ ตรงไปที่ร้านอย่างไม่อ้อยสร้อย เขาว่าแม่นี่ไม่มีนิสัยการเดินเหินของผู้หญิงเล้ย ดูเอาเถอะ..จ้ำพรวด ๆ เล่นซะขนาดผู้ชายตัวโต ๆ ขายาว ๆ ยังต้องเร่งฝีเท้าตาม ขนาดขึ้นบันไดเลื่อนนะ ยังเดินได้ สงสัยสมัยเด็กท่าจะไม่ใช่เล่น พอมาถึงเธอก็ตรงไปที่มุมโปรด ครามยืนตะลึง อ้าปากค้าง อยู่กับที่เป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 5 วินาทีแหง ๆ เพราะคุณเธอมาถึง เธอก็หยิบฉับ ๆ ๆ ๆ ได้ไปประมาณ 7- 8 เล่มเธอก็เดินสวนกลับมาทางเดิม โดยโปรยยิ้มหวา
788
5
0
หน้าส่วนตัว
