รางรถไฟทอดตัวไปยังเบื้องหน้าสุดสายตา เหม่อมองไปตามนั้น ลมหนาวอ้อยอิ่งมาซบไหล่แล้วเป่าแก้มเธอเบาๆจนริ้วแก้มแดงฉาย
กระชับกระเป๋าไว้ในมือมั่น ตรึงตัวเองในแน่น ก่อนขบวนรถไฟจากมารับไปสู่สถานีปลายทาง
กระแสเสียงแว่วยินมาแต่ไกล เป็นเสียงทักทายแรกสำเนียงแห่งการพบเจอ รางรถไฟที่ทอดตัวไปอยู่ทางนั้น จะแอบขยับตัวไหวไปกระซิบบอกให้เขารู้ตัวหรือเปล่า
ตั๋วอุ่นๆในมือเต้นระรัวเหมือนร้อนใจจะบินไปรอก่อนที่ปลายทาง ต้องกำไว้แน่นจนเหงื่อชื้นในมือเธอ ทั้งที่เป็นเดือนธันวาคมอยู่แท้ๆ
มาแล้วเทียบท่าที่ชานชาลา พาตัวแทรกเข้าไปในหมู่คนที่ต่างไปตามแต่หนทางของตัว เพียงร่วมระยะทาง และโดยสารกาลเวลาไปด้วยกัน ชั่วครู
39
0
0
หน้าส่วนตัว
