เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

คนที่หายไปจากตา...แต่ไม่เคยหายไปจากใจ

พระจันทร์ร้องไห้

ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้  นายก็จะกลับมาในความทรงจำเราเสมอ  ทำให้เรารู้ว่านายไม่ได้ไปไหน  นายยังอยู่ในใจเราเสมอ  4 ปี แล้วที่นายจากเราไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา  นายจากไปทั้งๆที่ยังรักเรา  นายจากไปทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าเราก็เริ่มที่จะรักนาย...  ทำไมนะ  นายไม่ทิ้งเราไปมีคนอื่น  เราว่ายังจะดีซะกว่า  เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่า  นายยังอยู่ให้เราเห็น  ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บที่นายมีคนอื่น  แต่มันคงใช้เวลาในการลืมง่ายกว่านี้  ทำไมนะ  เวลาที่มีความสุขมันถึงสั้นขนาดนี้  พอไม่มีนาย  ชีวิตบางส่วนที่เคยเต็มมันก็ขาดหายไป  ตอนเช้าใครจะบอกให้เราตั้งใจเรียน  ตอนเย็นใครจะถามเราว่ากินข้าวหรือยัง  ตอนเราหัวเราะ				
 610    1    0