แล้วฉันก็ปล่อยเจ้าบรรดาสมาชิกลงบนพื้นกลางห้อง .. เมื่อยจัง .. เออแฮะ .. เต็มห้องจริงด้วย .. สงสัยฉันจะเป็นโรคภูมิแพ้ เห็นตุ๊กตาทีไรเป็นอดไม่ได้ที่ต้องหิ้วมันกลับมาบ้านทุกที ถ้าตังค์ในกระเป๋ามีพอนะ .. มองไปรอบห้อง .. เหล่าบรรดาสมาชิกยังอยู่ดีมีสุข .. ไม่เคยมีสักวันที่พวกมันจะทะเลาะกัน .. ฉันแอบไปเที่ยวหลายวันมันก็ไม่เคยบ่น .. ฉันไม่เคยดูแลมัน ไม่เคยหาข้าวหาปลาให้มันกินมันก็ไม่ยักกะเป็นอะไร .. จะทำเสียงดัง .. จะร้องไห้ .. จะหัวเราะ .. พวกมันก็ไม่เคยถามไถ่ให้รำคาญ .. พวกมันได้แต่นั่งมองฉัน .. ส่งสายตาให้กำลังใจ .. ปลอบประโลมไปตามเรื่อง .. แล้วจะไม่ให้รักพวกมัน