ใจดวงระกำช้ำแดงดั่งสีทับทิมเลือด เมื่อถูกเชือดเฉือนเนื้อใจจนขาดวิ่น ไม่มีรักไม่ต้องรอน้ำตาริน หยุดถวิลสิ้นภักดิ์สิ้นรักรอ.. ใต้ฝ่าเท้าคือแก้วร้าวธุลีหล้า สิ้นน้ำตาสิ้นน้ำใจใครเคยพ้อ ทรมานดั่งถูกทับใต้โลกโศกเกินพอ เมื่อเธอรอย้ำคำลานาทีนี้ ทรมานเพียงตายก็เท่านั้น มายาฝันวิวาห์หลอกพลีศักดิ์ศรี พร้อมยอมตายทั้งเป็นใช่ไหมเล่าเจ้าคนดี เพราะภักดิ์พลีเพียงแค่ครั้งหวังยังราน นับจากนี้สิ้นสวาทขาดกันแล้ว ดั่งเศษแก้วทิ่มแทงน้ำผึ้งหวาน หยาดเลือดรักพลีสังเวยตราบชั่วกาล รับทรมาน.หนาวเหน็บ เจ็บเพียงตาย ..ก็เท่านั้น..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html คิดถึง.. จันทร์ กระจ่าง ฟ้า นภา ประดับ ด้วยดาว โลก สวย ราว เนรมิต ประมวล เมืองแมน ลม โชย กลิ่น มาลา กระจาย ดินแดน เปรืยบ มี แสง คนึง ถึง น้อง นวลจันทร์ งาม ใด หนอ จะพอ ทัดเทียบ เปรียบน้อง เจ้า งาม ต้อง ตาพี่ ไม่มี ใครเหมือน ถ้า หาก น้อง อยู่ด้วย และช่วย ชมเดือน โลก จะ เหมือน เมืองแมน แม่นแล้ว นวลเอย... ..............
พุด 15 ก.ค. 2549 21:46 น. - ID 91130 
1412
7
0
16 กรกฎาคม 2549 00:45 น. - comment id 590219
ยอมรับว่าอ่านแล้วเจ็บปวดเช่นที่รจนาไว้
16 กรกฎาคม 2549 03:08 น. - comment id 590230
16 กรกฎาคม 2549 05:08 น. - comment id 590239
..
16 กรกฎาคม 2549 11:34 น. - comment id 590289
แก้วประเสริฐ.
16 กรกฎาคม 2549 15:47 น. - comment id 590353
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก... น้ำตาร่วงหล่นกราวราวใจขาด รับบทบาท...เจ็บร้าวคราวรักร้าง สิ้นไร้คุณเคียงไปในเส้นทาง ความอ้างว้าง...เข้าแทนวงแขนคุณ... ความเจ็บปวดรุมเร้าเข้าถาโถม กายทรุดโทรม...ตรมหนักไร้ใครหนุน ไม่มีแล้วแววตาคนเคยคุ้น หากสิ้นบุญ..เจ็บเพียงตาย..หายจากคุณ... คิดถึงพี่พุด... ทำไม? เศร้าจังคะวันนี้.. ไม่เศร้านานนะคะ พี่พุด...คิดถึงเป็นห่วง.
16 กรกฎาคม 2549 15:49 น. - comment id 590354
นับแต่นี้สิ้นสวาทขาดกันแล้ว ดั่งเศษแก้วทิ่มแทงน้ำผึ้งหวาน หมดเยื่อใยรอยอาลัยให้ร้าวราน โศกจาบัลย์หมดเยื่อใยขอไกลลา
16 กรกฎาคม 2549 17:11 น. - comment id 590375
สวัสดีครับพี่พุด สบายดีนะครับ ไม่ได้ทักทายกันซะนาน อ่านกลอนพี่แล้วรู้สึกร้าวในใจยังไงไม่รู้สิ ... อืม .. ผมผ่านช่วงเวลานี้มาแล้ว ตอนนี้เรื่องราวดี ๆ กำลังเข้ามาแทนที่แล้วครับ คิดถึงพี่พุดเสมอนะครับ
16 กรกฎาคม 2549 18:18 น. - comment id 590381
มาเป็นกำลังใจให้ครับบบบบบบบบ อิอิอิ
16 กรกฎาคม 2549 22:44 น. - comment id 590447
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem91145.html ตามหา...ขนมไมตรี แก้ว กรุงเก่า ขนมไมตรีมีมากมายไปไหนหมด แสนสลดอับอายขายหน้าเขา ให้เด็กน้อยมันนินทาปู่ย่าเรา ยังมัวเมาในอัตตาไม่น่าเลย แล้วที่สั่งสอนเขาให้เอาอย่าง อุเบกขาสายกลางจงวางเฉย มุทิตาพลอยยินดีไม่มีเลย ความเมตตาอย่างเคยอยู่ไหนกัน ลดทิฐิลดอัตตาลงมาบ้าง อยากเห็นอย่างเมื่อก่อนผ่อนยาวสั้น ขอโทษที-ไม่เป็นไรเข้าใจกัน ล้วนพี่น้องกันทั้งนั้นทั้งหญิงชาย ใช้ปากกาสร้างสรรค์กันดีกว่า ต่อภายหน้าชีพดับลับสลาย ระลึกถึงสิ่งดีดีตอนที่ตาย วางดอกไม้...ไว้อาลัย...อภัยกัน ................................ ด้วยความประทับใจในงานคุณแก้วค่ะ พี่พุด มีขนมไมตรีที่ทำด้วยแป้งนวลใจ ใส่น้ำตาลจากยวงใยแห่งรัก นวดด้วยน้ำใจรักภักดี มาคลุกเคล้าด้วยความดีความงาม นำมามาใส่พิมพ์แห่งรัก ให้ทุกดวงใจได้ชิมรสล้ำเลิศอิ่มเอมนัก แล้วนำมาใส่ขวดโหลวางไว้ให้น้องๆพี่ๆ ได้หยิบไปปันพลีกัน ที่วิมานดินวิมานวนาค่ะ และ ที่กระท่อมพุดไพร หวังด้วยใจ คงมีคนแวะมา พร้อมน้ำลอยดอกมะลิใสชื่นฉ่ำ มานอนรับแสงธรรมแสงทอง มาดูครรลองวิถีไทย วิถีใจ ที่แสนสุขสงบเงียบเรียบง่ายสมถะแสนงามค่ะ
16 กรกฎาคม 2549 22:57 น. - comment id 590448
น่ารักนักน้องคนนี้ ที่จะพลีน้ำใจให้ทุกคน อย่างไม่เคยเลือกที่รักมักที่ชังเลยค่ะ
16 กรกฎาคม 2549 22:52 น. - comment id 590450
17 กรกฎาคม 2549 08:33 น. - comment id 590526
คิดถึงพี่พุด...คนงาม..งามทั้งกาย..งามทั้งใจ..จังเล้ยย.... ดามามอบ
17 กรกฎาคม 2549 11:32 น. - comment id 590568
พุด เขียน (เจ็บเพียงตาย) :- นับจากนี้สิ้นสวาทขาดกันแล้ว ดั่งเศษแก้วทิ่มแทงน้ำผึ้งหวาน หยาดเลือดรักพลีสังเวยตราบชั่วกาล รับทรมาน.หนาวเหน็บ เจ็บเพียงตาย .. รักจนตาย ------------------- หากจะตายเพราะรักที่ปักอก พร้อมทั้งยกธาราค่าความหมาย ว่าอักหักหลักลอยปล่อยเดียวดาย เหมือนซ้ำร้ายหมายมั่นพลันเปลี่ยนแปลง นึกสังหรณ์ย้อนหารักแรก อาจดูแปลกแยกกล่าวเปล่าเสแสร้ง แม่และพ่อก่อเกื้อเพื่อแสดง อุ่นไอแห่งแรกรักมิปักทรวง เพิ่งเติบโตโอ๋รักสลักใหม่ ผ่านเยาว์วัยไม่นานนงคราญห่วง สิเนหาอาลัยในภาพลวง จึงจมห้วงอาภัพอับชะตา ทุกวันนี้มีมากรักสะดุด หากมิหยุดยั้งคิดจิตค้นหา อาจจะจนหนทางหว่างชีวา เป็นภักษาจระเข้เห่กัดกิน เคยอ่านข่าวคราวก่อนนอนคิดหวน ย้อนทบทวนตามจริงหลิงถวิล ยามมีรักปักใจให้จมจินตน์ อาจสูญสิ้นชีวานาทีเดียว เรื่องความรักมักนำใจต่ำตก ยากสาธกยกเหตุเภทมาเกี่ยว ฉันสมัครรักใคร่ใจมิเลี้ยว เพียงหนึ่งเดียวของฉันจนวันตาย ------------------ บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๔๙ อ่ะแฮ่ม...! คุณพุด อย่าถือคนบ้า (กลอน) อย่าหัวซาคนเมา (เมากลอนอีกนั่นล่ะ) เด้อ แต่เคยมีจริง ๆ นะ อกหักแล้วโดดบ่อจระเข้น่ะ อนิจจาชีวิต ไยเลือกลิขิตปลิดชีพตน เพียงหม่นรัก?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
