ความเหงาค่อยๆ ก่อตัวที่ละนิด พร้อมกับความคิดความรู้สึกที่เหน็บหนาว กับวันและเวลาที่ห่างกันไปของสองเรา เรียกความเหว่ว้าเก่าๆ - - ที่ปนๆ กับความเศร้าให้กลับมา ใครจะตอบได้มั้ย ว่าความรักคือการให้โดยไม่โหยหา ไม่ต้องการรักตอบ - เพียงแต่เป็นผู้มอบตลอดเวลา และจริงหรือว่าจะสุขใจเมื่อเปิดทางให้เค้าไปอย่างต้องการ จะมีสักกี่ร้อยกี่พันคน ยอมทุกข์ทนที่จะเก็บความหลังในวันวาน เป็นอนุสรณ์ใจเรื่องความรักไว้ตลอดกาล เงียบ เงียบมุนหนึ่งเติมใจที่ร้าวรานเมื่อเค้าจากไป