ลมรำเพย
คืนนี้มีเพียงแสงดาวคล้าวเงียบเหงา
ราวกับสายลมเบาเบานอนหลับไหล
น้ำค้างรินสะท้อนดาววาววับไว
ไม้ร่มใหญ่นิ่งงันมิไหวเอน
คืนนี้ช่างเหน็บหนาวและยาวนาน
จันทร์ที่หวานผ่องใสใยไม่เห็น
ลมที่เคยโบกทักทายอย่างที่เป็น
ใยจึงหายเช่นดาวเลือนมิเกลื่อนตา
หรือว่าเป็นเพราะหัวใจที่เงียบเหงา
ไม่มีเราไม่มีรักที่เสาะหา
ไม่มีจันทร์ที่เคยมองกับพี่ยา
ไม่มีดาวดาราที่เคยชม
ตั้งแต่วันที่เราต้องเหินห่าง
ไม่มีทางเห็นจันทร์ที่สวยสม
ไม่มีทางได้รักที่เชยชม
วานวอนลมช่วยส่งรักมาสักที
หวังว่าคนที่อยู่ไกลคนคนนั้น
จะนับวันกลับมายืนที่ตรงนี้
ส่งความรักมากับ
หน้าส่วนตัว
1088
3
0
