สิงขร นอนนิ่งนิ่ง เหมือนร่างหญิง พิงหลับใหล ยอดภู ดูไฉไล เพ่งพิศไป คล้ายปทุม เนินนูน พูนประหลาด โล่งสะอาด ขาดหญ้าคลุม พินิจ พิษไฟรุม กามเกาะกุม เข้าสุมทรวง ดินแยก แตกกึ่งกลาง ผิเนื้อนาง หว่างแหนหวง เสียววาบ ในภาพลวง คล้อยตามบ่วง ห่วงกามา อารมณ์ อุดมศิลป์ ไม่หมดสิ้น จินตนา ห้วงลึก นึกมายา เคล้าตัณหา ประสาคน มโนภาพ ฉาบราคะ มิลดละ สัปดน โลกีย์ ที่ปะปน ก่อบันดล เป็นผลงาน กวี มีรสชาติ