อัลมิตรา
ทำความดี สั่งสม มามากล้น
เพียงผ่านพ้น เลยไป หาใครเห็น
อยากเป็นคน ที่ดี ที่อยากเป็น
แต่มันเร้น เลื่อนลับ กลับหายไป
ทำความผิด เพียงครั้ง ดั่งนักโทษ
เจอแต่โกรธ เกลียดกับ รับไม่ไหว
ไม่อยากเป็น คนดี ที่จำใจ
จะทนไป ได้นัก ซักกี่วัน
เพียงมีคน เข้าใจ ในสักครั้ง
จุดไฟหวัง ด้วยใจ ไม่มีหัน
จะยืนสู้ อยู่หน้า ท้าประจัญ
ต่อไฟฝัน ไม่มอด ตลอดกาล
มีเพียงเธอ เข้าใจ เป็นใช้ได้
จุดประกาย พรายแสง แห่งสิ่งฝัน
จัดเจิดจ้า ดุจแสงแรง แห่งตะวัน
ส่องนำฉัน ไม่หลงทาง ห่างความดี
ทำความดี มากหลาย ใครเล่ารู้
เพียงเธออยู่ รู้รับ ไม่กลับหนี
มาเข้าใจ ภูมิใจ ในสิ่งมี
635
4
0
หน้าส่วนตัว
