ปริญญา อินทร์อุดม
ทุกครั้งที่สิ่งหนึ่งถึง "ตอนจบ"จุดที่พบสิ้นสุดคือจุดเริ่มซึ่งอาจเป็นตอนใหม่ในทางเดิมหรืออาจเพิ่มทางแยกที่แปลกไปจึงมิควรอาวรณ์บทตอนเก่าแต่เก็บเอาประสบการณ์หวานหม่นไหม้เป็นเสบียงชีวิตติดหัวใจเพื่อแก้ไขปัญหาถ้าต้องเจอกระซิบบอกกับหมอนแล้วนอนยิ้มรู้สึกอิ่มอยู่ในใจเสมอเหมือนการก้าวทุกครั้งยังมีเธอคอยชะเง้อตลอดทางอย่างห่วงใยความห่วงหาอาทรคือพรสวรรค์ปลุกความฝันจนตื่นชื่นสดใสดุจเทวัญบันดาลช่วยอวยโชคชัยกำลังใจที่เติมเพิ่มให้มาทำให้ทางสายฝันนั้นไม่หนาวยามต้องก้าวยาวสั้นหรือฟันฝ่าการมีใครสักคนบนมรรคาย่อมดีกว่าเดินทนอยู่คนเดียวกระซิบบอกกับหมอนก่อนจะหลับเรื่องความลับบอกยากอยากขอเบี้ยวแต่บอกว่าคืนนี้ดีจริงเจ
3531
3
2
หน้าส่วนตัว
