หนามไม้ไผ่ฯ
หากว่าเธอพอจะรับรู้ถึงความนัย
ถึงสิ่งหนึ่งใน หัวใจฉัน ร่ำร้องหา
หากว่าเธอ..สัมผัสได้..ตามกาลเวลา
เธอคงจะได้รับรู้ว่า..ฉันเสียใจไม่น้อยไปกว่าเธอ
ฉันขอโทษ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ
สิ่งที่ได้ทำลงไป..มันคือความพลั้งเผลอ
คือความผิด..ที่ตัวฉัน..ดันเผลอเรอ
โดยการปล่อยให้ตัวเธอ..ทุ่มมาทั้งใจ
อยากรับผิดชอบทุกความรู้สึก
ทำให้ตัวเองได้สำนึก..ถึงความอ่อนไหว
ที่คนๆ หนึ่ง มีให้อีกคน..จนหมดหัวใจ
แต่ใครคนนั้นกลับเฉยใส่..คล้ายเป็นหมอกจาง
ทำไมฉันถึงได้ โง่เง่าเช่นนี้
ปล่อยให้ความรู้สึกข้างในที่มี..เข้ามากั้นขวาง
ปล่อยให้ความคิด..ของคนสิ้นคิด..เข้ามากั้นกลาง
ปล่อยให้ 2 ใจมีช่องว่าง..จนกลายเป็นหมา
1235
1
0
หน้าส่วนตัว
