กุมภ์
วานเพื่อนพ้องช่วยเฉลยเคยบ้างไหม
ปลดปล่อยใจให้เลื่อนไหลตามวิถี
ไร้พันธะสิ่งเกะกะประดามี
สำนึกดีเพียงแค่นี้ที่ติดตัว
เหมือนสายลมที่พรมพรายทั้งไกลใกล้
รู้สึกได้ไร้จุดหมายกระจายทั่ว
คือไออุ่นในลมหนาวผ่าวระรัว
ไม่รู้ตัวรำเพยไปไร้ทิศทาง
เป็นอารมณ์ที่สั่งสมตามความคิด
ไร้ถูกผิดยามพินิจไม่หม่นหมาง
อิสระดั่งดอกไม้ริมข้างทาง
ไร้กระถางแต่เบิกบานในใจตน
ดอกไม้เถื่อนดูกลาดเกลื่อนริมทางเท้า
ทุกค่ำเช้าเย้าลมแดดละอองฝน
อวดดอกสวยระรวยกลิ่นยามหยุดยล
เพียงสักคนจะมีไหมใคร่เด็ดดอม
แต่ดอกไม้ริมทางเท้าดูด้อยค่า
เหมือนดอกหญ้าคุณค่าน้อยด้อยความหอม
คงมีเพียงหมู่ภุมรินทร์ที่บินตอม
ขอยินยอมเป็นดอ
6026
2
0
หน้าส่วนตัว
