อัลมิตรา
..๏ หงส์เอยเจ้าอ่อนล้า.......ฤๅไฉน
จึงร่อนลงพงไพร..............ภาคพื้น
คงเผลอจิตหลงใหล...........แดนป่า
เยือนถิ่นดินชุ่มชื้น.............ดั่งให้ยลโฉม ๚
..๏ อึดอัดอันเนื่องด้วย.......อนิฏฐา- รมณ์*ฤๅ
จึงจากภพเคหา.................เพริศแพร้ว
ฤๅจิตคิดปรารถนา............แดนสงบ
เห็นป่าดั่งเมืองแก้ว............หลบร้อนนอนดิน ๚
..๏ หงส์เอยหากอ่อนล้า.....โรยแรง
ขออย่าได้หวาดระแวง........เล่ห์ร้าย
จงซุกปีกออมแรง..............พักผ่อน
วันพรุ่งจึงแยกย้าย.............สู่ฟ้าดังเดิม ๚
..๏ ปราศแสงแห่งคบใต้.....ประทีปงาม
มีแต่เดือนดาววาม............กระจ่างฟ้า
ไร้เสียงดุริยางค์นิยาม.......
2485
10
0
หน้าส่วนตัว
