ครูพิม
ลืมเถิดพี่..รักเราอย่าเหงาหงอย
มีคนคอยพี่กลับไปรับขวัญ
สัญญาที่เคยให้หมายผูกพัน
ขอมอบฝันห่วงใยให้พี่คืน
มิอาจทนรับใจพี่ไว้ดอก
จึงฝากบอกผ่านกลอนถอนสะอื้น
สงสารเอยเคยหวังล้มทั้งยืน
คราค่ำคืนเคยกล่อมหอมฤดี
แม้นจะหวงห่วงใยเกินใครหมด
มิอาจคดข้อคำจำใจหนี
หลบเร้นซอกมุมอับกลับวจี
ด้วยใจนี้...รู้แล้ว..ว่าแคล้วกัน
สงสารเอย
ใจที่เคยอบอุ่นกรุ่นความฝัน
ต้องมลายหายแล้วแววผูกพัน
นับแต่วันนี้ไปขอไกลตา
ขอขอบคุณ
ที่เจือจุนห่วงใยส่งไปหา
คำปลอบโยนทุกคำลบน้ำตา
ยังศรัทธา...ด้วยใจ.ใช่ลืมเลือน
พี่อย่าห่วง
ที่ก้าวล่วงห้วงใจอุ่นใดเหมือน
แต่ความจริงคอยซ้ำคอยย้ำเตือน
ข่มใจเฉือนรักซ้
1750
23
0
หน้าส่วนตัว
