๏ ประหนึ่งมีบางอย่างกั้นขวางอยู่ ทำให้เราทั้งคู่.. - รู้ไหวหวั่น- ความอาทรเยื่อใยในสัมพันธ์ เนิ่นนานวันเลือนไปไม่เหมือนเดิม เธอบอก..- เธอ เข้าใจในรู้สึก - แต่ส่วนลึกช่างแผกจากแรกเริ่ม ฉันอยากกล่าวถ้อยคำย้ำเพิ่มเติม กลัวส่งเสริมปัญหาค้างคาใจ เธอบอก.. - ฉัน เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน - ให้ฉันย้อนเรื่องราวเอาใจใส่ ฉันผู้ปราศความฉลาดสามารถใด ตรึกเท่าไรเหมือนม่านหมอกมาหลอกบัง สุดท้ายเธอทำเมินและเหินห่าง ทิ้งช่องว่างฝากไว้ให้ฉันหยั่ง ฉันเปรียบคนสูญค่าล้ากำลัง เจ็บอีกครั้งทนได้หัวใจชิน๚ะ๛
1435
5
0
หน้าส่วนตัว
