เพชรพรรณราย
ฉันมันเป็น
.แค่คน
.เพียงคนหนึ่ง
ไม่ลึกซึ้ง
ถึงความจริงในสิ่งสรรพ์
ไม่ใส่ใจ
.ในโลกกว้างทางเส้นนั้น
เพราะว่าฉัน..คือฉัน
.ที่ฉันเป็น
เหมือนหนึ่งน้ำ..ตามธารละหานใส
มาอยู่ใน..แก้วไสให้ได้เห็น
พอดีหก...ตกพื้น
แตกกระเซ็น
ผ้าซึมซับซ่อนเร้น
เห็นความจริง
บีบผ้าให้น้ำไหล
ลงในอ่าง
ความแตกต่าง
อย่างที่เห็นเช่นทุกสิ่ง
ขุ่นกับใสในวารี
ที่หยุดนิ่ง
ยังไม่ทิ้งสถานะ
.ละรูปเดิม
เฉกตัวฉัน
มันเป็น
เช่นดั่งน้ำ
จะให้ทำ..อย่างไร
อยากให้เสริม
จะแต่งแต้ม
แซมอะไร
ใส่เพิ่มเติม
ยังคงเดิมเพิ่มเข้ามา
ค่าไม่แปร
เอกลักลักษณ์สลักลาย
มิหายห่าง
ความแตกต่างวางไว้
ยากไขแก้
เพียงปรับปรุง
ด้วยมุ่งหวัง
ตั้งใจ