บนเส้นทางสองเราที่ก้าวย่าง จุดหมายพรางให้เห็นปานเส้นไหม สุดขอบฟ้าเหมือนว่ายังอีกไกล โค้งสายรุ้งอยู่ที่ใดใจพะวง เหลือเพียงความว่างเปล่าเราค้นหา ภาพลวงตาลวงใจจนไหลหลง เพียรถักทอความรักภักดิ์บรรจง กลับปลิดปลงเคว้งคว้างไร้ร่างเงา หรือเพียงจิตวาดฝันนั้นหลอกหลอน จนร้าวรอนยิ่งนักรักอับเฉา ฤๅสติเราเทียบค่าปัญญาเบา จึงหลงเงาเอาภาพลวงถักบ่วงรัก สะพานดาวทอดผ่านกลางม่านฟ้า ไกลสุดตาเกินใฝ่ใครทอถัก ยังจ่อมจมทิศทางเลือนรางนัก เพราะรู้จักห้วงใจเขาไม่พอ
1214
16
0
หน้าส่วนตัว
