อตีตะโศก
เสียงลมหวนรวนเรระเห่จิต
ในใจคิดวาบหวิวละลิ่วหา
อยากชื่นอยู่ในความรักทุกเวลา
รักไม่มาแม้นาทีให้ดีใจ
ฉันยังอยู่ในวัยที่ใสสด
ยังจำจดอยู่ในความสดใส
และไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไป
แม้ภายในยังรู้ไว้ไม่มีวัน
ฉันอยากใช้ความเป็นไปในวัยรุ่น
ที่คุกรุ่นเต็มไปด้วยสีสัน
อยากให้สีไม่จางไปแม้นนานวัน
ว่าไปครันไม่ต้องบอกหลอกตัวเอง
ฉันต้องการความรักที่ยิ่งใหญ่
มาจากความจริงใจใช่ข่มเหง
อยากจะมีเพื่อนใจเพื่อบรรเลง
ดนตรีเพลงแห่งความรักที่ปักใจ
ฉันอยากมีอำนาจราชศักดิ์
คนคำนับกราบกรานทั้งน้อยใหญ่
แต่มันก็เป็นได้แค่ฝันไป
ไม่อยากให้ตื่นกลางครันฉันอยากนอน
ฉันจะมีเพื่อนฝูงสักแสนคน
เอาไว้บ่นให้เ