ณ ราตรี มีจันทร์อำไพผ่อง ดาริกาเมียงมองอย่างสงสัย มนต์สวาทซ่านทรวงกระทบใจ วิมานไม้ใต้นภากล่อมภิรมย์ ระรื่นลมห่มรักวิมานทิพย์ ดื่มด่ำจิบธาราเจือรสขม รสแห่งรักซ่าลืมสิ้นสิ่งระทม ดั่งท่องแดนแห่งพรหมณ์เข้าวิมาน เหิรฟ้าคลาเคล้าสำเนียงรัก มั่นสมัครในอ้อมกอดที่แสนหวาน อยากให้คืนแห่งนี้แสนยาวนาน พี่จะขอเป็นสังวาลย์ แนบเนื้อทอง