รุ่งอรุณอุ่นไออุทัยส่อง รังสีทองทาบทาท้องฟ้าสาง อุษาโยคโลกเรืองรองความหมองจาง น้ำค้างพรางแพรวพราวผ่องอำไพ หมู่วิหคผกผินบินถลา ร้องเริ่งร่าสุขสันต์รับวันใหม่ สายลมเช้าโชยชื่นระรื่นใจ มวลดอกไม้คลี่บานตระการตา เรามนุษย์จะมัวนอนอยู่ใยเล่า เสียประโยชน์ไปเปล่าเปล่าไม่คุ้มค่า จงเตือนตนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เสริมปัญญาสู่สุขสันต์นิรันดร
1630
3
0
หน้าส่วนตัว
