หน้าส่วนตัว
สายฝนโหมชโลมหล้าคืนฟ้าหมอง
ไอละอองพรมหญ้าเหมือนผ้าห่ม
กิ่งใบสนเสียดส่ายตามสายลม
ดังคนตรมวุ่นวายฟายน้ำตา
ด้วยหัวใจแหลกยับกับอดีต
เหมือนคมมีดเฉือนเชือดเลือดไหลบ่า
หาไม่พบความสุขใสแต่ไรมา
อนิจจา..!แล้วจะปรับทุกข์กับใคร
ก้าวผ่านหนาวผ่านฝนและผ่านร้อน
เที่ยวซอกซอนมิรู้แห่งตำแหน่งไหน
ทุรนร่างเร่าร้อนดังฟอนไฟ
มิเคยได้สงบจิตสักนิดเดียว
วอนสายฝนช่วยชะล้างให้ว่างเปล่า
เกลื่อนรอยเงาระงับซับทรวงเสียว
ให้เบาบางจางหายสลายเกลียว
แม้อยู่เดียวคงทนได้ไปวันวัน.
1098
7
0
