กระบี่ใบไม้
สาวงามหนึ่งเกิดมีท้องไม่ต้องการ
บอกเป็นบุตรของอาจารย์ที่วัดนั่น
ท่ามกลางเสียงก่นด่าสารพัน
กระนั้นหรือคำเดียวนั้น...ท่าน...เอ่ยคำ
เสียงประณามหยามหมิ่นเริ่มฟุ้งเฟื่อง
ประชาชนทั่วทั้งเมืองล้วนเหยียบย่ำ
ตกเช้าขึ้นก็มีเด็กตาดำดำ
วางหน้าวัดที่ประจำ...ท่าน...บำเพ็ญ
ยามไร้นม...ไปขอนมจากเพื่อนบ้าน
คอยอุ้มชูอยู่ช้านานล้วนยากเข็ญ
หนึ่งปีก่อนที่เด็กนั้นจะพูดเป็น
ไม่บ่นคำว่า ลำเค็ญ แม้คำเดียว
สะท้อนในหัวอกเร้นผู้เป็นแม่
ลูกตัวเองแท้แท้ไม่แลเหลียว
ยิ่งหนาวในหัวใจสั่นกระชั้นเกลียว
ตกนรกแท้เทียวที่หลอกลวง
พ่อแม่จ๋า...ลูกขอสารภาพผิด
ลูกได้สร้างบาป
1065
2
0
หน้าส่วนตัว
