กิตติกานต์
...เย็นยามยามเย็นเห็นขอบฟ้า
ละลิ่วลิ่วลมพาหัวใจไหว
รอนรอนร่ำร้องก้องหฤทัย
ครวญคร่ำคำนึงไปให้หวั่นทรวง
...เหม่อมองมองเมฆาฟ้าใกล้ค่ำ
ช่างงามล้ำท้องนภามาลุล่วง
ดิ่งฤดีซึมซาบดั่งภาพลวง
อาบเต็มดวงกมลเหงาหายเศร้าใจ
...สายธาราแวววาวราวกากเพชร
สุดจะเด็ดประดับไว้ในใจได้
ตะวันรอนอ่อนแสงแฝงความนัย
ฝากความหวังเอาไว้ใต้ตะวัน...
...จะรอจนวันรุ่งพรุ่งนี้เช้า
การเดินทางของเจ้าอย่าไหวหวั่น
ผ่านคืนค่ำท้าทายใต้แสงจันทร์
หลับตาฝันสรรค์สร้างเส้นทางดาว
...ในราตรีอันสงบ ณ ภพนี้
หนึ่งใจที่เหม่อมองดาวพราวห้วงหาว
ระลึกย้อนมองตนค้นเรื่องราว
เพื่อสืบสาวจิตใจในตัวตน
...ขอแค่ช่วงเวลานี้ของชี
1294
11
0
หน้าส่วนตัว
