พระพิรุณพัดผ่าน เริ่มเปลี่ยนกาลผ่านฤดู เหมันต์แล้วโฉมตรู นอนคดคู้อยู่กับเงา ลมหนาวเริ่มพัดแผ่ว ตามเทือกแถวแนวทิวเขา ลมระโหยโชยเบา เจ้าจะเหงาหรือเปล่าเอย รักคนไกลทำไมเล่า เปลี่ยวเปล่าเศร้าเขาเมินเฉย อยู่ไกลไม่คุ้นเคย จะงอกเงยได้อย่างไร อยู่ใกล้ใยไม่เห็น แม่เนื้อเย็นเป็นไฉน ฝากรักถึงคนไกล แล้วเป็นไงใจแก้วตา ยามหนาวเปลี่ยวใจแท้ ใช้แต่ผ้าห่มกายา หนาวจิตในนิทรา เจ้ากานดาทำเช่นไร กอดใครให้หายหนาว คนไหนเล่าเจ้ารู้ไหม ค
866
12
0
หน้าส่วนตัว
