นกเขาคูจู้ฮุกกูกู่ไม่ห่าง ฉันกลับครางร้องครวญโหยหวนหา มีแต่ทุกข์สุขหายซูบกายมา ไม่มีค่าเทียมเขาเฝ้าคูไป เขาคูล่อป้อปีกหลีกคลี่หาง อวดคู่พลางเอียงพลอดฉอดเสียงใส เพราะคู่เจ้าเย้ายวนชวนสนใจ ทั้งฝันใฝ่อยู่เฝ้าเช้าจดเย็น แต่คู่ฉันนั้นหายร่างกายลับ เธอไม่กลับมากล่อมด้อมให้เห็น ทิ้งฉันอยู่ผู้เดียวเดี่ยวลำเค็ญ ต้องห่างเว้นว่างคนมาสนใจ เห็นนกเขาเคล้าคู่คูพร่ำพลอด ฉันเคยกอดก่ายเธอเพ้อสดใส นั่งชมนกวิหคนั้นคู่กันไป กลับร้างใครห่างคู่อยู่คนเดียว 22 เมษายน 2547
461
2
0
หน้าส่วนตัว
