วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอเป็นแค่ขนตา
เส้นที่ยี่สิบห้าก็ได้
อยู่ใกล้แต่เหมือนไกล
ไม่ทำให้เธอรำคาญ
เธอจะมองอะไรก็ได้
เห็นโลกกว้างใหญ่ไพศาล
จ้องคนรักที่เธออยากพบพาน
มองผ่านฉันได้ไม่เป็นไร
ฉันจะแอบเฝ้ามองดู
เธอไม่ต้องรู้ว่าฉันอยู่ไหน
ไม่โกรธเธอที่บางวันพาฉันไปชนขนตาใคร
เพราะฉันได้ใกล้ตั้ง 24 ชั่วโมงต่อ 1 วัน
ขออยู่ดูแลปกป้อง
กันฝุ่นละอองเข้าตาเปื้อนภาพฝัน
เธอหลับตา ฉันมาหอมแก้มพลัน
พอลืมตานั้น ฉันก็หายไป
ขอเป็นแค่ขนตา
เส้นที่ยี่สิบห้าจะได้ไหม
สำหรับเธอ เธออาจคิดว่าอยู่ห่างไกล
แต่สำหรับฉันมันใกล้ และอบอุ่นใจเพียงพอ
27 มีนาคม 48