พู่กันของหูกวาง
เสียงเฮฮา...
ที่สอดแทกเข้ามาข้างหู
มันทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะรับรู้
จึงต้องแอบดูด้วยความสนใจ
เห็นเพื่อน-เพื่อนฉัน
สนุกสนานต่อกันอย่างสดใส
แต่ฉันเองยังไม่กล้าไปไหนไกล
กลัวว่าการเคลื่อนไหว...จะทำให้คนอื่นรำคาญ
เพื่อนที่ฉันเคยหวัง
แต่ความตั้งใจ...ก็ยังไม่ถึงปลายฝัน
จมอยู่กับคำว่า...*เข้ากันไม่ได้*...ระหว่างเพื่อนกัน
จนเริ่มรู้สึกว่าความผูกพันค่อย ๆ หายไป
แต่ครั้งนั้นฉันไม่เคยสน
ฉันคิดว่าคือคนที่อยู่ตัวคนเดียวได้
ไปไหนก้ไปคนเดียว...สบายใจ
ดีเสียอีกไม่ต้องมามีใครวุ่นวาย...ให้เสียอารมณ์
ฉันคิดวาเป็นทางออก
แต่ก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้องไม่เหมาะสม
อาจะเป็นความคิดที่แสนโง่งม
ทำให้ฉัน
802
5
0
หน้าส่วนตัว
