รุ่งอรุณนกร้องอยู่เริงร่า ดังดนตรีลีลาอันเริงรื่น เปรียบชีวิตยามนั้นวันและคืน สดชื่นแลงดงามในยามนั้น ไม่มีใครจักหยุดดวงตะวันวาด หรือเปลี่ยนแสงทอสาดที่ผายผัน เงาสูรย์จึงมิจักชะงักงัน นกว่ายวันว่อนฟ้าออกหากิน เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าคราแดดร้อน แดดผ่อนเพลาแรงเมื่อแสงสิ้น หมดเวลาว่ายฟ้าและโบกบิน สถิตถิ่นทอดนอนบนคอนน้อย
1749
1
0
หน้าส่วนตัว
