๏หยิบสาวเอาน้ำค้างกลางเวหา หยิบดาราจากขอบฟ้าคราสุกใส หยิบดวงจันทร์ยามแวววับจับทรวงใน หยิบหมอกไกลให้ใกล้แค่ชายตา นำน้ำค้างชะล้างพรมใจกาย นำดาราร้อยเรียงรายใส่แทนผ้า นำดวงจันทร์พรรณรายป้องกายา นำหมอกฟ้ามาห่มรัดปัดป้องลม ทุกค่ำคืนสุขชื่นรื่นฤทัย ได้มองเหม่อเพ้อไกลไม่ขื่นขม ไม่ดาลเดือดเลือดพล่านผลาญอารมณ์ เพราะเงยชมใต้ร่มฟ้านภาลัย ใต้ฟ้านี้มีคนที่ใจเหว่ว้า แต่ทว่าฟ้าได้พาใจไสว คลายทุกข์ทุกๆครั้งเมื่อมองไป ยังฟ้าไกลพาสดใสได้ทุกครา... ..