กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ณเวลา ห้าทุ่ม มะงุมมะง่ามหาว
นึกถึงคราว เคียงชิด สนิทสนม
โอ้เวลา ผ่านเหาย เปรียบสายลม
หาใครชม เชยชิด มิคิดมี
หวังแต่เจ้า สาวอ้อม น้อมขวัญรับ
พี่หวังซับ ยอดขวัญ อย่าพรั่นหนี
นิทราเถิด เกิดมาสวย รวยไมตรี
หทัยมี คิดถึงเจ้า เช้าจดเย็น
ปานนี้น้อง จะหมองเศร้า อกเผาไหม้
ที่ร้างไร้ ไออุ่น ละมุนเข็ญ
อย่าโศกา อาดูรยืใด ยอดใจเพ็ญ
พี่ยังเป็น ประกายไฟ ให้เจ้าเดิน
เกือบเที่ยงคืน ฝืนเนตร เหตุด้วยจิต
ยังครุ่นคิด ความหลง แม่หงส์เหิน
หลับเถิดอ้อม พี่กล่อมเอง บรรเลงเพลิน
หวังจำเริญ ด้วยเพลงเเผ่ว แว่วสู่นาง
โคราชา ราชาโค ยามโพล้เพล้
ใครจะเห่ กล่อมกมล จนฟ้าสาง
พี่อ
1604
23
0
หน้าส่วนตัว
