กุมภาพันธ์วันนี้เคยมีรัก ฉันปกปักป้องไว้มิให้หมอง เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเคียงประคอง มิให้ข้องขุ่นเคืองเรื่องใดมี แล้วคืนวันผันเปลี่ยนหมุนเวียนจาก ใยจำพรากจากกันห่างหันหนี เธอลาลับกลับไปไม่คืนดี ทิ้งฉันนี้นอนเหงาโศกเศร้าพลัน เพราะคนใหม่ใสเก๋สุดเท่หล่อ พูดนิ่มหนอนุ่มนวลชวนให้ฝัน จึงละเมอเพ้อพร่ำคำรำพัน ทุกคืนนั้นนึกถึงเขาไม่เข้าใจ มาปีนี้สิบสี่นั้นฉันซึมเศร้า แสนโง่เขลาคอยรักเธอผลักไส กุหลาบแดงแห่งรักสลักใจ เหี่ยวเฉาได้ด้วยทรุดหยุดงอกงาม