พงษ์ สุนนท์
อุดมการณ์บริสุทธิ์ถึงจุดอับ
พร้อมพร้อมกับรันทดน่าอดสู
เมื่อระบบอุปถัมภ์คอยค้ำชู
เกิดจากผู้มีอำนาจอนาถใจ
ต้องรู้ใจใกล้ชิดสนิทสนม
คอยชื่นชมทุกอย่างมาวางไว้
เมื่อนายใช้ให้คล่องต้องว่องไว
ไม่ทันไรสองขั้นกันทุกปี
เมื่อความชั่วไม่มีความดีหด
มันเป็นกฎแห่งกรรมนำวิถี
ได้หนึ่งขั้นนั้นถือเป็นความดี
ทั้งที่มีคนรักแต่ดักดาน
เมื่อสังคมไร้รากคอยถากถาง
เป็นจุดด่างทำลายกลายร้าวฉาน
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน
ต้องผ่านการคัดกรอง"คนของนาย"
ตราบที่เราศรัทธาในหน้าที่
ทำความดีเข้าไว้ไม่เสียหาย
เกิดมาแล้วครั้งหนึ่งพึงต้องตาย
ไม่อับอายอดสูถูกดูแคลน
ค่าของคนมันแคบเลือกแบบไหน
อยู่ที่คนของใครไร
2446
4
0
หน้าส่วนตัว
