ร่ายกลอนกล่อมถนอมเจ้าคราวเจ็บแปลบ อันแผลแสบปวดกายหมายต้องน้อง ให้หายเถิดเฉิดโฉมภิรมย์ปอง ปราศหม่นหมองต้องใจจงหายพลัน อันแผลนิดคิดว่ามาทดสอบ อย่านอนหมอบหมกช้ำระกำหวั่น จงเข้มแข็งแกร่งกล้าสง่าครัน เสริมสร้างฝันมุ่งหมายคลายทุกข์ตรม เจ็บแผลนิดแม่มิ่งมิตรพี่คิดห่วง ดุจดาวดวงห่วงฟ้าเวหาสม เปรียบจันทราแจ่มจ้านภจม ดุจคารมที่อ้างเป็นดั่งใจ แล้วพลันเป่าคาถามหาระรวย ร่ายมนต์ช่วยเจ็บหายคล้ายยาใส่ แล้ว... โอมเพี๊ยง เสียงเป่าเข้าจับใจ จงยิ้มใว้ด้วยกล่าวคล้ายเฝ้าเคียง ฯ
1355
10
0
หน้าส่วนตัว
